Na een aantal weken in lockdown te hebben gezeten, konden we er eindelijk op uit om de Troy Culture Route te lopen. Deze ligt in de omgeving van Çanakkale, aan de Egeïsche zee.
Turkije is tijdens de COVID-19 periode hard geraakt. Weekend curfews en een aantal langdurige lockdowns waren het resultaat. Dat heeft natuurlijk zijn weerslag gehad op de toeristenindustrie in Turkije, want dat is waar ze hun inkomsten grotendeels uithalen.
Maar dat maakte het voor ons wel een stukje veiliger om na een lockdown er toch nog even op uit te gaan zonder al te veel toeristen tegen te komen. Een corona-proof wandelvakantie.
Om op onze bestemming te komen, hebben we een auto gehuurd. Naast wat sightseeing in de buurt van de wandelroute, hebben we uiteindelijk een 6-daagse wandeling gemaakt in het westen van Turkije: De Troy Culture Route.
Het is een bekende wandelroute, natuurlijk niet zo bekend als de Lycian Way (Lycia Yolu), maar wel de moeite waard en zonder echt moeilijke stukken om te lopen. De hoogte die we uiteindelijk bereikt hebben was ‘maar’ 350 meter.
De Troy Culture Route
De wandeling die we hebben uitgekozen is een wandeling die officieel loopt van de antieke stad Troy naar de antieke stad Assos, maar je kunt hem ook andersom lopen zoals wij gedaan hebben.
De route staat bekend als de Troy Culture Route (Troya Kültür Rotasi) en deze route heeft als doel om de regio die rijk is aan archeologisch en historisch erfgoed op de kaart te zetten.
Onderweg kom je 15 archeologische en 5 historische locaties tegen. Je kunt hem zowel op een mountainbike of te voet afleggen.Het is een route van ongeveer 120 km die je in 5 tot 7 dagen uit kunt lopen. Onderweg kom je historische plekken tegen en kun je af en toe tijdens je wandeling afkoelen in zee.
Al deze bezienswaardigheden en activiteiten maken de trip natuurlijk langer. De route is te lopen in etappes en je doet onderweg heel wat verschillende dorpjes aan. Sommige dorpjes staan stil in de tijd en hebben een authentieke bouwstijl. Dit is een leuke afwisseling van omgeving tijdens het wandelen.
Wat je moet weten over de Troy Culture Route
Onderweg kom je langs dorpjes waar je water en eventueel voedsel kunt vinden. Tegenwoordig zijn in de meeste dorpen bij de plaatselijke Moskee punten met een waterfiltersysteem aangebracht zodat je vaak voor maar 1 Turkse lira 10 liter drinkwater kunt bijvullen.
Maar je komt in de dorpen ook kleine winkeltjes tegen waar je flessen water kunt kopen. Onderweg zijn er waterbronnen te vinden, maar soms staan deze droog of heb je een filter nodig om veilig dit water te kunnen drinken. Hier drinken de dieren namelijk ook uit.
Het is een agrarische omgeving, je loopt langs veel velden met landbouw. De paden zijn goed begaanbaar, tenzij er nog niet geoogst is. Soms loop je namelijk aan het uiteinde van een veld. Houdt daarbij de markering goed in de gaten want die kan soms moeilijk zichtbaar zijn door het hoge gewas.
Ook kom je onderweg schaapherders tegen die met hun kudde op stap gaan. Deze zijn heel vriendelijk, willen graag weten wat je komt doen en zijn heel behulpzaam. Zij weten vaak ook wel welke watertap veilig is om te drinken en welke niet.
Je tent kun je overal neerzetten, liefst uit het vizier van de dorpsbewoners. Deze vinden het niet erg als je op hun veld staat of in hun olijfgaard maar laat alles netjes achter. Mocht je de boer van dat stuk land tegenkomen, vraag dan alsnog toestemming ondanks dat je tent er al staat.
Ze kunnen je zelfs bij hen thuis uitnodigen voor een hapje en een drankje. Dit is over het algemeen gewoon een vriendelijk gebaar, niet altijd gemeend. Voel je dus niet verplicht om op deze uitnodiging in te gaan.
Omdat de meeste inwoners van de dorpen in de velden werken, kan het zijn dat sommige winkels of koffiehuisjes niet open zijn gedurende de dag. Dat kan een teleurstelling zijn als je daarvan afhankelijk bent, maar om toch goed voorbereid te blijven zorg dat je altijd extra water en eten bij je draagt.
Dan kun je best een keer een dorp overslaan want op sommige punten van de wandeling loop je niet door een dorp. Om daar wel uit te komen moet je soms van de route afwijken om voedsel en water in te slaan.
Je kunt natuurlijk altijd om eten vragen bij een bewoner als je lang zijn boerderij loopt en om eten en drinken verlegen zit, tegen een kleine vergoeding zijn ze bereid te delen wat ze hebben. We hebben zelf ervaren dat tijdens deze wandeling we de goedheid van de inwoners hebben ervaren.
Zij hebben ons voorzien van fruit, groente en water. Maak daarom altijd een praatje met de bewoners als ze erom verlegen zitten en laat je verwennen met giften van wat ze op hun eigen land verbouwen.
Hoe makkelijk is de route te volgen?
De route wordt goed neergezet en is makkelijk te volgen. Je houdt de internationale markering in de gaten die aangeduid wordt voor een lange afstandswandeling: twee verticale strepen in het rood en wit. Deze strepen worden regelmatig bijgehouden.
Het enige nadeel is dat als je niet met een GPS wandelt, je soms even van het pad raakt of een verkeerde afslag neemt omdat je de markering kwijt bent. Dit is niet heel ernstig want je komt altijd wel weer terug bij het punt waar je de route kunt oppakken.
Soms loop je door graanvelden die de markeringen verstoppen. Het beste is dus om toch iets van een routebeschrijving bij je te hebben. Over het algemeen weten de dorpsbewoners niet dat er een route door hun dorp gaat en kunnen je dus niet altijd wijzen hoe de route te vervolgen als je er vanaf geraakt bent.
Zij hebben de neiging om je over de weg te sturen naar het eerstvolgende dorp want dat is normaal voor hen, maar dan volg je dus niet de route.
Tijdens de wandeling kun je dieren tegenkomen. Dit zijn over het algemeen geiten, schapen, honden en wilde zwijnen. De geiten en schapen horen bij een herder die je vaak ook zult zien. Daarom hoef je niet bang te zijn voor de honden. Zij beschermen de kudde en zodra je de herder in het vizier hebt, zal hij de hond voor je terugroepen.
Wees wel altijd voorzichtig, honden worden anders opgevoed als wij misschien gewend zijn. Vooral als er puppies rondlopen zijn de moederhonden veel meer beschermend en agressiever naar buitenstaanders.
Wilde zwijnen zijn er veel, daar zul je verschillende sporen van tegenkomen. Deze hebben we alleen ‘s nachts gehoord maar niet gezien. Ze liepen dan langs onze tent, bleven even snuffelen om vervolgens hun eigen weg weer te vervolgen.
Natuurlijk moet je voor hen ook voorzichtig zijn mocht je ze wel tegenkomen, vooral als ze biggetjes bij zich hebben lopen. Omdat het voor de Turken uit religieuze overweging een onrein dier is, worden ze gedoogd en niet afgeschoten en gegeten. Dat zorgt voor een grote overlast voor de boeren.
Over het algemeen heb je overal bereik met je telefoon. Alleen deze kun je niet overal opladen. Het beste is om de batterij te sparen en de telefoon uit te zetten of op low battery mode te zetten. Breng daarom ook een powerbank mee om je telefoon op te laden wanneer deze leeg is.
Zo kun je altijd de route volgen en ben je bereikbaar mocht er nood aan de man zijn. En natuurlijk om foto’s mee te maken als je geen gebruik maakt van een GoPro of actie camera.
Het verloop van de route
De route loop je in principe van Troy naar Assos maar wij hebben een deel van de route gedaan en zijn van de andere kant begonnen. De markeringen staan voor beide kanten goed aangegeven, waar te beginnen maakt dus niet uit. Wij hebben 6 dagen gedaan over een afstand van ongeveer 100 km.
Deze wandeling hebben we voor het eerst gebruik gemaakt van wandelstokken. Hier hebben we inmiddels uitgebreid verslag over gedaan wat je terug kunt lezen.
Op deze route was het prettig om ze bij ons te hebben aangezien niet alles even vlak is en het je lichaam goed ondersteund tijdens het lopen. Het gebruik van de stokken heeft ons echt geholpen om langer door te kunnen lopen!
Dag 1: Gülpinar – Tuzla Stream (15 km)
De eerste dag zijn we van Ayvalik naar Assos gereden. Assos, het hedendaagse Behramkale, is een historische plaats waar je ruïnes kunt bekijken. Een mooie plek waar nog veel van de Griekse historie te vinden is. Vanuit Assos zijn we doorgereden naar Gülpinar, het begin van onze wandeltocht. Na de lunch zijn we de eerste kilometers gaan lopen.
Dit was pas tegen het middaguur, het had gestormd en geregend die avond ervoor en de paden waren zeer modderig. Dit was wel even een pittig begin aangezien we lange tijd niet gewandeld hadden en ook niet meer gewend waren aan een rugtas met kilo’s op de rug te dragen.
Gelukkig was de route vlak waardoor het goed vol te houden was en de wandelstokken waren een ware hulp. Na ongeveer 15 km gelopen te hebben, begonnen we tegen de avond een plek te zoeken voor de overnachting.
Een plek waar we eventueel een waterbron konden vinden en waar we beschut zouden staan. We hadden gehoopt om onder de ‘Romeinse Brug’ te kunnen staan, maar dat was niet veilig.
We kwamen vlak daarvoor in een hoosbui terecht die de paden deed vollopen met water, ons drijfnat maakten en daardoor onze spullen deels ook nat werden. Hadden we onze slaapzak maar in een drybag gedaan!
We wisten dat dieren in de nacht ook zouden gaan schuilen onder die brug dus moesten we nog even verder lopen.
We hebben een plekje kunnen vinden aan de Tuzla Stream. Daar konden we een vuurtje maken en een beetje opdrogen. Er was geen waterbron waar we veilig uit konden drinken, maar we hadden genoeg reserves mee.
Romeinse Brug
Deze brug staat in de Tuzla vlakte en men beweert dat de brug in de 2e eeuw n. Chr is gebouwd. De rivierbedding is in de loop der jaren veranderd, waardoor de brug nu midden in de velden staat. Toch is het een mooi historisch gebouw die daar verlaten tussen de velden staat. Waar de brug voor gebruikt is, is niet echt bekend. Waarschijnlijk niet voor voertuigen, men denkt dat het een religieuze doorgang geweest kan zijn voor bezoekers die van Alexandrië naar Troas reisden.
Dag 2: Tuzla Stream – Camoba Mah. (16 km)
Na een goed begin de eerste dag konden we uitgerust en opgedroogd weer verder. De tweede dag was nog niet zo warm was als dat de weersverwachting aangaf voor die dag.
Na de regen de dag ervoor was het aangenaam wandelweer al hadden we nog wel met wat modder op de wandelpaden te maken die het lopen een beetje zwaar maakte. We hoopten een beetje uit de olijfgaarden vandaan te komen want dat ging wel een beetje vervelen!
We kwamen tegen het eind van de ochtend bij de zee uit. Daar hebben we even gerelaxed en gelunched.
We stonden bij het huis van een bestuurslid van een klein dorpje die ons een fles water gaf in ruil voor het aanduwen van zijn auto die met een lege accu stond. Zo konden we weer even vooruit met water en het voedsel dat we nog hadden totdat we weer in een dorp uitkwamen.
Na dit verfrissende moment van de dag, liepen we bij de zee weg en kwamen in wat meer heuvelachtig gebied uit. We liepen door Kösedere waar we bij de moskee ons even opgefrist hebben en brood en water bij een lokaal winkeltje hebben ingeslagen.
Aan het eind van de middag hadden we even een pittige klim naar boven, maar het was zeker de moeite waard! Dit was meteen het hoogste punt van de wandeling: 350 m. Prachtig uitzicht over het gebied en de oceaan.
Verder was er niemand te bekennen, behalve wat boeren met hun kuddes die nieuwsgierig waren en ons vertelden waar we water konden krijgen. Een boer bood zijn eigen drinkwater aan maar dat hebben we maar afgeslagen aangezien het zijn enige fles met water was.
We kwamen zoals gezegd voordat we een plek zochten om te overnachten in een heel klein oud dorpje uit, Camoba Mah. Allemaal boerenhuisjes en wat vee. Bij de moskee konden we gefilterd water inslaan zodat we genoeg hadden voor de avond en de volgende dag. Na een wandeling van 16 km zijn we voorbij het dorp een slaapplek gaan zoeken.
Dag 3: Camoba Mah. – Akçakeçili (14 km)
Vandaag kwamen we langs een aantal leuke dorpjes die achtergebleven zijn in de tijd. De bewoners waren ontzettend aardig en nieuwsgierig tegelijk. Alemșah en Tavaklı zijn van die leuke dorpjes waar we doorheen mochten wandelen.
Een deel van de lange afstandsroute loopt door dit soort dorpjes en je kunt de tekens op de muren van sommige huizen zien zodat je weet welke straat of steeg je door moet lopen om weer in de open vlaktes uit te komen. We zijn een beetje in de hoogte blijven wandelen totdat we na 14 km graag weer een plek om te overnachten wilden vinden.
Na het doorlopen van nog een schattig dorpje, Akçakeçili, hebben we een plek gezocht waar we konden overnachten. We wilden niet in het zicht van het dorp slapen dus moesten we even doorlopen. Vanwege de vele wilde zwijnen daar waren veel gedeeltes met doornbossen afgezet.
Daarachter lagen de beste kampeerplekken dus trotseerden we zo een bos en hadden we vlak terrein met uitzicht op de oceaan. De zonsondergang was een mooi einde van de dag.
In de nacht hoorden we wilde zwijnen maar ze hebben ons met rust gelaten. De boeren die de volgende morgen voorbij kwamen met hun kuddes vonden het bijzonder dat we daar geslapen hadden vanwege de wilde dieren.
Maar we hebben ons echt geen moment onveilig gevoeld. De blaffende honden waren angstiger! Zij bleven dicht bij de kudde dus daar hadden we ook geen last van.
Akçakeçili en Alemșah
Dit zijn twee van de oudste dorpjes die je tegenkomt rondom Çanakkale. Loop je vanaf Akçakeçili naar Alemșah, dan kun je ongeveer tweehonderd meter vanaf de brug antieke zuilen zien. Er loopt niet echt een pad heen. In het centrum van het dorp zul je nog wat antieke resten tegenkomen. Vooral de mensen doen gewoon hun ding in het dorp, zien af en toe een wandelaar voorbij komen lopen en snappen niet waarom je dit voor je plezier doet. Maar ze zijn nieuwsgierig en wensen je bij het gedag zeggen altijd het beste!
Dag 4: Akçakeçili – Geyikli (22 km)
Wat we gisteren gedurende de dag omhoog zijn gelopen, konden we vandaag naar beneden lopen, richting de zee. Daar even een duik genomen en ons afgespoeld om zo weer fris door te lopen.
Hier merkten we een verandering in natuur, we zaten dichter bij de bewoonde wereld als de eerste 3 dagen. Meer afval om ons heen en we liepen meer door bosjes dan open velden.
Ook kwamen we hier meer historische en archeologische brokstukken tegen die overal een beetje verspreid lagen en waar soms een huis omheen gebouwd is.
Deze dag zijn we tot onze verbazing een eerste stel wandelaars tegengekomen die hun wandeltocht vanaf de andere kant zijn begonnen. We hadden deze dag moeite om water te vinden aangezien we geen winkeltjes tegen zijn gekomen die open waren en de enige bron die op onze route lag, lag open en was niet veilig om daaruit water te tappen.
We hadden nog wel genoeg water bij ons voor de dag maar niet meer genoeg voor de volgende dag. We hadden onze hoop gesteld om water te vinden bij de historische site Troas maar helaas, daar was niets te vinden. We moesten doorlopen!
Het was een warme dag en een deel van die route liepen we over asfalt waar we geen schaduw konden vinden. Na Troas gepasseerd te zijn, konden we weer terug de velden in om de route te vervolgen. We zaten dicht op boerderijen en wilden niet echt in de achtertuin slapen.
Na het passeren van het dorp Geyikli konden we onze tekorten weer aanvullen en hadden we weer genoeg voorraad en water voor de komende dag. Toen was het na een wandeling van 22 km echt wel genoeg en besloten we in de olijfgaard van een boer te overnachten.
Deze kwamen we in de loop van de avond tegen toen hij op zijn tractor naar huis reed. Heel vriendelijk, gaf toestemming en nodigde ons uit voor een hapje bij hem thuis. Dit was niet echt gemeend sinds het tijdstip waarop hij het vroeg en de afstand van het huis en onze kampeerplek.
Bij het opzetten van onze tent, werden we daar begroet door een pack met honden die ons tot hun roedel adopteerden en we dus niet bang hoefden te zijn. Deze roedel heeft ons wel de hele nacht wakker gehouden omdat ze ons beschermden tegen een andere roedel honden die ons niet zo gunstig gezind waren.
We vermoeden zelfs een wolf gezien te hebben, maar of dit ook zo was zullen we nooit weten aangezien onze hondenvriend hem achterna ging en hij zo snel als hij kwam ook zo snel weer verdween.
Dag 5: Geyikli – Cezayirli Hasan Pasa Köskü (19 km)
Vroeg in de morgen waren de honden ieder hun eigen kant opgegaan en konden we veilig inpakken en doorlopen. Dit werd onze laatste echte wandeltocht van deze wandelvakantie aangezien we morgen alleen zouden wandelen naar het punt om een bus te pakken naar onze eindbestemming.
Deze route lag weer tussen de velden en open vlaktes en ondanks dat het een hete dag was, was het door de wind goed te doen.
Onze wandeling liep lang het dorp Bozkoy Koyu en konden we water bijvullen bij een speciaal daarvoor aangelegde plaats met filter water. Het stond op een groot plein in het midden van de dorp waar ook de dorpsoudsten zich verzamelen voor een gezellig praatje met de andere mannen van het dorp.
Üvecik was het volgende dorp wat we aan zouden doen en dat was iets groter. Ook hier hebben weer water kunnen vinden bij een bron. Dit was ook het dorp waar we naar terug moesten om een bus naar Dalyan te krijgen aan het einde van onze wandeltocht. Maar eerst nog even een dag doorlopen naar onze eindbestemming!
Onderweg waren we de tekens een beetje kwijtgeraakt maar vanuit de verte was er een welwillende herder die ons toe schreeuwde van afstand welke kant we op moesten. Dat bleek juist te zijn want niet veel later kwamen we de tekens weer tegen.
De route was vrij vlak waardoor we deze dag met gemak bijna 19 km hebben kunnen lopen. We besloten vlakbij het historische gebouw Cezayirli Hasan Pasa Köskü te overnachten aangezien het niet makkelijk zou worden om iets te vinden als we verder zouden lopen.
Cezayirli Hasan Pasha Paviljoen
Een van de meest prominente figuren uit het Ottomaanse tijdperk was deze man Cezayirli Hasan Pasha. Hij leefde in de tweede helft van de 18e eeuw. Na het jaar 1770 gaf hij opdracht om met de bouw van dit paviljoen te beginnen zodat het als toevluchtsoord kon dienen en als een plek waar hij de regio kon bestuderen.
Dit paviljoen ligt vlak naast het dorp Yerkesiği dat bekend staat als een van de eerste Turkse nederzettingen in dit gebied. Het enige dat nog over is gebleven van dit paviljoen is een uitkijktoren. Daarin kun je zien dat de bouwstijl de kenmerken weerspiegelt van de Ottomaanse landeigenaren uit de 18e en 19e eeuw. Je kunt niet zelf in de toren komen, het is inmiddels helemaal begroeid, maar de uitkijktoren geeft een uniek beeld dat als enige nog overeind staat tussen de velden.
Dag 6: Cezayirli – Yeniköy – Geyikli – Dalyan (11 km)
Vanaf het historische gebouw heb je twee opties. Of doorlopen naar Troy of doorlopen naar Yeniköy en van daaruit teruglopen om naar Troy te gaan. Door dit te doen heb je wel de hele route gelopen. Wij waren zelf al meerdere keren in Troy beland op andere tripjes door Turkije, dus wij besloten door te lopen naar Yeniköy om vanaf daar een bus te nemen naar ons verblijf in Dalyan.
Helaas reden er al geruime tijd geen bussen meer volgens een normale dienstregeling vanwege de Covid-situatie. Er zat niets anders op dan een lift te vinden naar het dorp Üvecik en van daaruit een bus te pakken naar Dalyan.
Na nog geen 5 minuten gelopen te hebben vonden we een lift! Een oudere Turkse man die jaren in Duitsland gewoond heeft, wilde ons wel naar Üvecik brengen met zijn oude Renault 12 station wagon!
Uiteindelijk heeft hij ons zelfs tot aan Geyikli gebracht waar we de bus konden pakken naar onze eindbestemming van die reis. Deze dag toch nog 11 km gelopen!
Yeniköy
Wat is er zo bijzonder aan Yeniköy? Dit dorp valt nog binnen de grenzen van het Nationale Park en hier kun je nog even wat rust pakken aan het lange zandstrand en heldere water van de Egeïsche zee. Verder zie je aan het einde van de kust de oude vuurtoren Beșik-Yassıtepe zien staan. Het eiland Bozcaada (Grieks Tenedos) kun je vanaf daar ook heel goed zien liggen. Dit eiland heeft slechts 2500 inwoners en zij leven van de visvangst en van wat wijnbouw.
Onze wandeltocht zat erop en het was zeker de moeite waard om deze gelopen te hebben. Ben je zelf op zoek naar een makkelijke tocht, dan is de Troy Culture Route zeker aan te raden.
Neem je wandelstokken en zwembroek mee en laat overtollige bagage thuis. Onderweg kom je genoeg winkeltjes en dorpjes tegen waar je eten in kunt slaan en je watervoorraad kunt aanvullen.
Op sommige dagen moet je voor meerdere dagen water meenemen, om niet zonder te komen zitten. Geniet van de Turkse cultuur om je heen die je vooral in de authentieke dorpjes tegenkomt en vergeet natuurlijk niet te genieten van de natuur tijdens je wandeling!